درکونکولوسیس (Dracunculosis) که با نام‌های دیگر مانند دراکونکولیازیس (Dracunculiasis) یا کرم گینه (Guinea worm) نیز شناخته می‌شود، به وسیله‌ی انگل دراکونکولوس مدیننسیس (Dracunculus medinensis) ایجاد می‌گردد. احتمالاً این بیماری دومین عفونتی خواهد بود که به طور کامل از جهان ریشه‌کن می‌شود. در حال حاضر، این انگل در تنها چهار کشور در منطقه جنوب صحرای آفریقا بومی است: چاد، اتیوپی، مالی و سودان جنوبی.

روند عفونت

میزبان انسانی پس از نوشیدن آب حاوی کوپپودها (copepods) یا همان کک‌های آبی که لاروهای انگل را در خود جای داده‌اند، آلوده می‌شود. این لاروها با هم جفت‌گیری کرده و کرم‌های ماده باردار به صورت سیستماتیک در بدن حرکت می‌کنند تا به بافت زیرجلدی اندام تحتانی برسند، جایی که می‌توانند تا یک متر رشد کنند. سپس آن‌ها محلی برای خروج ایجاد می‌کنند که کرم در آن قابل مشاهده است. کرم ماده پیش‌لاروهای خود را بر روی آب دفع می‌کند (که با کاهش دما احساس می‌شود) تا چرخه زندگی‌اش کامل شود. او به دفع پیش‌لاروهای خود برای چندین هفته ادامه می‌دهد تا سرانجام پس از چند هفته به طور کامل از بدن خارج شود.

عوامل خطر و انتقال

افرادی که به جمع‌آوری محصولات کشاورزی یا آب می‌پردازند، معمولاً در بالاترین خطر ابتلا به درکونکولوسیس قرار دارند. موارد انسانی و سگ‌ها در چاد با صنعت ماهیگیری مرتبط بوده و به نظر می‌رسد که به دلیل مصرف ماهی نیم‌پز یا خام ایجاد شده باشند.

شیوع در سایر مناطق

درکونکولوسیس به ندرت در کلینیک‌های ایالات متحده مشاهده می‌شود. آخرین دو مورد مشاهده شده، هر دو مهاجرانی از سودان بودند.